Błądzi człowiek, póki dąży!

Jak głupiec u mądrości wrót
Stoję i tyle wiem, com wiedział wprzód!

Myślisz, że sam popychasz, a to ciebie pchają.

Na początku był czyn!

Trwaj chwilo, jesteś piękna.

Równyś duchowi, coś go pojąć zdolny, nie mnie!

Więc kimże w końcu jesteś?
– Jam częścią tej siły,
która wiecznie zła pragnąc,
wiecznie czyni dobro.

Wszystko, co przemija jest tylko wizerunkiem.